۱۳۹۴ فروردین ۲۷, پنجشنبه

مزامیر باب 116 آیات 8-13
خداوند مرا از مرگ نجات بخشید و اشک را از چشمانم پاک کرد و پاهایم را از لغزش نگاه داشت. پس تا زنده‌ام در حضور خداوند راه خواهم رفت. حتّی وقتی به خود گفتم که من بکلّی نابود شده‌ام و در نهایت ترس گفتم که بر هیچ‌کس نباید اعتماد کرد، ایمان خود را حفظ نمودم. در مقابل تمام احسانهای خداوند چه چیز به او تقدیم کنم؟ پیالهٔ نجات را بر خواهم داشت و نام خداوند را سپاس خواهم گفت.
Psalms 116:8, 10-13
For You have delivered my soul from death, My eyes from tears, And my feet from falling. I believed, therefore I spoke, “I am greatly afflicted.” I said in my haste, “All men are liars.” What shall I render to the Lord For all His benefits toward me? I will take up the cup of salvation, And call upon the name of the Lord
Like · Comment · 

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر