۱۳۹۳ اسفند ۷, پنجشنبه

کاتولیک ، ارتودوکس و پروتستان

مسیحیت به سه فرقه بزرگ : کاتولیک ، ارتودوکس و پروتستان تقسیم شده اند. که در بطن اینها فرقه هاى کوچکى نیز بوجود آمده اند.
مهمترین فرقه موجود مسیحى ، فرقه كاتولیک است . و بعد فرقه هاى ارتودوكس و پروتستان مى باشند. غیر از این سه مذهب بزرگ مذاهب دیگرى در دامان مسیحیت پدیدار شدند كه تعداد آنها به یكصد و پنجاه فرقه و مذهب مى رسد.
امروزه مهمترین و بزرگترین مذهب مسیحى ، مذهب کاتولیک است که پاپ پیشواى آن است .

1- مذهب کاتولیک
“کاتولیک ” در لغت یونانى به معناى “عمومى ” است و کلیساى کاتولیک به این معنا شامل کلیه شعب دین مسیح مى باشد؛ در حالى که تنها براى کلیساى روم که تحت ریاست عالیه پاپ قرار دارد، بکار مى رود. واژه “کاتولیک “نخستین بار در سال 160 میلادى به کار رفت تا کلیساى عمومى مسیحیان را از بعضى شعب آن که تازه تأسیس گردیده بود، تشخیص دهند. و در سال 434 میلادى اصل ذیل براى مذهب کاتولیک اتخاذ گردید:
اساس کلیساى کاتولیک عبارت است از: (عمومیت ، قدمت ، الفت و اتحاد.) کاتولیک ها جمله فوق را همیشه به خود نسبت مى دهند.
روحانیون کاتولیک معتقدند: کلیساى آنها نماینده حقیقى کلیساى مسیح است و براى خود تنها اتحاد عقیده و آداب مذهبى و تقدس و روحانیت و قدمت و ولایت را قائل اند. پاپ در رأس کلیساى کاتولیک قرار گرفته است و براى معاونت او هیأت هاى مختلف ، از روحانیون درجه اول معین مى شوند، و خود پاپ هم از بین آنها براى تمام عمر انتخاب مى شود. به عقیده کاتولیک ها، عیساى مسیح انجمن مرئى را که عبارت از همین کلیسا است ، تأسیس کرده است . و پاپ جانشین پطرس مقدس است .
پیروان مذهب کاتولیک در جهان در حدود 425 میلیون نفر مى باشند. و پاپ در واتیکان رهبر آنان مى باشد. پاپ در آن چهره دیوارى محصور براى خود بر عوام مسیحى سلطنت مى کند. دستگاه عوام پرورى پاپ در سراسر دنیا فعال است . کاتولیک ها خیال مى کنند که پاپ ضامن تأمین سعادت ابدى عیسویان است . متأسفانه جامعه کاتولیک که تحت استحمار این روحانى عظیم القدر است ، وى را معصوم و مصون از خطا مى داند و فرمان او را مطاع مى داند.

روحانیون کاتولیک معتقدند: کلیساى آنها نماینده حقیقى کلیساى مسیح است و براى خود تنها اتحاد عقیده و آداب مذهبى و تقدس و روحانیت و قدمت و ولایت را قائل اند.
2- مذهب ارتودوکس
ارتودوکس در لغت یعنى سنتى . در قرن 15 میلادى پس از تجزیه امپراطورى روم به روم شرقى و غربى و وجود دو پاى تخت رم و قسطنطنیه ، در تشکیلات کلیساى کاتولیک نیز تجزیه حاصل آمد. کلیساى شرق که ارتودوکس نام گرفت ، از کلیساى کاتولیک روم جدا شد. در مباحث عقیدتى و مذهبى نیز اختلافاتى حاصل شد.
پیروان کلیساى ارتودوکس عقاید: برزخ ، مفهوم بى آلایش ، برائت از گمراهى و عدم امکان اشتباه پاپ را قبول ندارند، کشیشان این فرقه ازدواج مى کنند، مراسم عبادى را به زبان منطقه اى و کشورى که در آن زندگى مى کنند، انجام مى دهند و تقدیس و وحدت مؤ منان با دو قطعه نان معمولى و شراب اجرا مى گردد.(1)
گویا این نخستین تجزیه در دین عیسى بحساب مى آید. مبانى کلام مذهب ارتودوکس محصول ذوق کلامى یونان است ، چرا که علما و متکلمان این مذهب ، یونانى بودند. کلیساى ارتودوکس در یونان گسترش زیادى پیدا کرد و بخش هائى از آسیاى صغیر و اروپا و… را در برگرفت . کلیساى مزبور در روسیه نیز پایگاه داشت و نفوذ آن تا انقلاب 1917 میلادى و غلبه کمونیزم ، ادامه داشت .
پیروان این فرقه مى کوشند تا مراسم و شعائر خود را مانند مسیحیان اولیه انجام دهند. آنان سنت گرا هستند تا مراسم و شعائر خود را مانند مسیحیان اولیه انجام دهند. آنان سنت گرا هستند و مى کوشند تا عقاید سنتى و قدیمى خود را بدون هر گونه تغییر و اضافاتى ، حفظ نمایند. آنان پاپ را عارى از اشتباه نمى دانند.
پیروان کلیساى یونانى ارتودوکس بالغ بر یک صد و بیست میلیون نفراند.
رئیس روحانى این فرقه “بطریق ” نامیده مى شود و مشاورین مذهب را “سن سینور” مى گویند. شکل کلیساى ارتودوکس چهار گوش است و در دو سطح قرار دارد: قسمت مرتفع محل اولیاى دین و به منزله آسمان است و قسمت پائین محل اجتماع پیروان است . مراسم دینى به زبان یونانى اجرا مى شود و در کلیساى ارتودوکس روس به زبان اسلاوى قدیم مى باشد. فرائض دینى از سال 1274 میلادى در هفت مورد خلاصه شده است :
1- تعمید. 2- اداى شهادت . 3- مسح روغن مقدس . 4- تناول . 5- توبه . 6- مسح بیماران . 7- ازدواج .
کلیساى ارتودوکس روسیه پس از انقلاب 1917 میلادى دچار سانحه شد و دولت کمونیستى کلیه اماکن مقدسه را بست و اموال کلیساى ارتودوکس را مصادره نمود. در عین حال بلشویک ها نتوانستند به حیات مذهبى ارتودوکس پایان دهند.(2)

3- مذهب پروتستان نهضتى علیه ارتجاع کاتولیک
فشار بیش از اندازه کلیساى کاتولیک و وجود دستورات بسیار سخت گیرانه آن و گرفتن باجهاى کلان از عوام بیچاره ، مسیحى ، باعث گردید که گروهى از روشنفکران از کلیساى روم فاصله بگیرند و راهى جداى از مذاهب کاتولیک و ارتودوکس بجویند.
آنان نخستین جریان معترضى بودند که تاریخ مسیحیت به خود مى دید. مارتین لوتر رهبر این نهضت در سال 1488 م علیه دکان روحانیت کاتولیک مبنى بر خرید و فروش گناه و بهشت و عفو نامه هاى پدران روحانى آشکارا به اعتراض برخاست . و این مبناى نخستین مذهب پروتستان گردید.
در کلیساهاى پروتستانى در یک طرف مردمانى محافظه کار و قدیمى و در طرف دیگر مسیحیان آزادی خواه و حقیقت جو و عرفانى در مقابل یکدیگر قرار دارند. بعضى از علماى الهى پروتستانى آزادیخواه ، عقاید مسیحى را طبق مقتضیات زمان براى متجددین تفسیر مى کنند. خودخواهى ، گناه اصلى است و رستگارى در اجتناب از اغراض است .
فلیسین شاله مى گوید: در قرون وسطى و پس از جنگ هاى صلیبى ، در اثر پیدایش افکار نوین در اروپا، گروهى دریافتند که کلیساى روم از کلیساى اولیه دین عیسى دور شده است . از طرفى بعضى از پادشاهان اروپا از استیلاء روحانى رم رنج مى بردند و در صدد بودند خود را از بند پاپ رها سازند. اخذ مالیات هاى ارضى بوسیله کلیسا موجب وخامت اوضاع و تحریک مردم علیه دستگاه روحانى شد. این علل اخلاقى و سیاسى و اقتصادى در قرن شانزدهم میلادى اصلاحات جدیدى را در دین ایجاد کرد.
لوتر از این فرصت مناسب استفاده کرد و به مخالفت علیه دستگاه کلیساى رم قیام کرد و سازمان کلیساهاى پروتستانى را بوجود آورد.
کلیساهاى پروتستانى با وجود این که در برخى از مسائل با یکدیگر اختلاف دارند، مع ذلک در امورى مشترک هستند: همگى با قدرت الهى پاپ مخالف اند؛ بر خلاف کلیساى کاتولیک داراى تشکیلات دموکراسى هستند؛ اشخاص غیر روحانى در انتخاب پاسوران سهیم اند؛ مؤ منان براى ارتباط با خدا احتیاج به روحانیون ندارند؛ مقام کشیشى همگانى است ؛ کشیشان ازدواج مى کنند؛ اعتراف به گناهان اجبارى نیست ؛ اساس ‍ شریعت کتاب مقدس است ؛ مؤ من مى تواند به آزادى اصول عقاید خویش ‍ را از کتاب مقدس بدست آورد و احتیاجى به روحانیان کلیسا ندارد؛ و به بکارت مریم و مقدسین و برزخ عقیده ندارند.
در کلیساهاى پروتستانى در یک طرف مردمانى محافظه کار و قدیمى و در طرف دیگر مسیحیان آزادی خواه و حقیقت جو و عرفانى در مقابل یکدیگر قرار دارند. بعضى از علماى الهى پروتستانى آزادیخواه ، عقاید مسیحى را طبق مقتضیات زمان براى متجددین تفسیر مى کنند. خودخواهى ، گناه اصلى است و رستگارى در اجتناب از اغراض است . جهنم وجود ندارد ولى جهت شایستگان در جهان دیگر، سعادت برقرار است . مراسم به زبان کشورى انجام مى گیرد. افکار ملى به جدائى کلیساهاى پروتستانى کمک مى کند. از این جهت کلیساهاى کاتولیک به ذکر ارزش بین المللى بودن کلیساهاى کاتولیک مى پردازند و کلیساى پروتستان را موجد اختلاف و جدائى جامعه مسیحى مى دانند.
کلیساهاى طرفدار لوتر در آلمان و کشورهاى اسکاندیناوى و کلیساهاى طرفدار “کالون “در فرانسه و سویس و هلند برقرار است . کلیساى “آنگلیکان ” و کلیساى فرقه دیگرى از پروتستان در “اکوس ” از تأسیسات انگلستان است .
فرقه پروتستان در حدود نود میلیون نفر پیرو دارد که اکثرا در آلمان ، آمریکا و کشورهاى اسکاندیناوى سکونت دارند. کلیساى لوتر از کلیساى کاتولیک جدا است ؛ و از لحاظ سلسله مراتب ، اختلافاتى با آن دارد. زبان مذهبى پروتستانها، انگلیسى است . مراسم و شعائر پروتستانها عبارت است از: البته لوترى
1- تعمید.2- اعتراف به گناه غیر اجبارى .3- تناول و اعشاء ربانى.4- خواندن کتاب مقدس .5- حضور در کلیسا و قرائت ادعیه لوتر. 6- ازدواج .
اعیاد مذهبى پروتستان ها با اعیاد کاتولیک ها یکى است . برخى آمار تعداد پروتستان ها را در جهان به دویست و شش میلیون نفر مى رساند. محل اجتماع پروتستان ها در انگلستان ، اسکاتلند، استرالیا، آمریکا و کانادا مى باشد

About these ads

نکاتی‌ درباره‌ٔ تعمید و توبه

اصولا تعمید بزرگسلان و تعمید به بچه‌ها یکی‌ می‌باشد و هیچ فرقی‌ ندارد,
فقط بچه کوچک که نمی‌تواند تصمیم بگیرد پدر و مادر به جای او تصمیم میگیرند که او را در ایمان مسیح بزرگ کنند.
اما درباره‌ٔ توبه به معنی‌ عوض کردن رفتار خودمان و طلب بخشش از خدا، باید این کار را همراه با دعا و روزه و تعمّق بر انجیل انجام دهیم تا اینکه مسیح را بیشتر بشناسیم....

اعیاد و جشن های مسیحی

شکل گیری گاهشمارهای کلیسایی

کلیساهای مسیحی هر ساله اعیاد و جشنهایی را برگزار می کنند که یادبود وقایع مربوط به تاریخ نجات بوده و در گاهشمارهای سال عبادی ثبت شده اند. این گاهشمارها در طول سده های متمادی مسیحیت بسیار تحول یافته و اعیاد و جشن های بیشتری به آنها افزوده شده اند که مراسم و آئین های مرتبط با این اعیاد نیز در گذر زمان تغییراتی یافته اند. تاریخ و نحوه برگزاری آنها در سرزمین ها و سنت های مسیحی مختلف همیشه یکسان نیستند. اعیاد و جشنهای ما سابقه ای بس...

فصل ورود
دوره چهار هفته ای پیش از عید میلاد مسیح، که «چهله کوچک روزه و توبه» نیز نامیده می شود، برای آماده شدن برای آمدن مسیح است. در کلیسای کاتولیک رومی، فصل ورود نقطه آغاز سال عبادی است.

تاریخ: چهار هفته پیش از عید میلاد مسیح

عید میلاد مسیح

مسیحیان میلاد عیسی، پسر خدا، را جشن می گیرند: این یک دوره انتظار و شادی است. امروزه عید میلاد محبوب ترین عید در میان پیر و جوان است.
تاریخ: شب 24 به 25 دسامبر
(6 به 7 ژانویه برای برخی از مسیحیانرتدوکس ...

فصل عید رستاخیز (پسح)
چهله روزه و توبه
مومنان چهل روز وقت دارند تا با پیمودن یک مسیر روحانی سخت، خود را برای هفته مقدس آماده سازند. این چهله زمانی برای توبه است، اما همچنین زمانی برای شادمانی نیز هست، زیرا که از پیش با نور رستاخیز روشن شده است.
تاریخ : چهل روز پیش از پنج شنبه مقدس
سنت های مربوطه : کاتولیک، پروتستان و ارتدوکس ...

چهارشنبه خاکستر
خاکستری که برای نهادن بر پیشانی به کار برده می شوند، از سوزاندن شاخه هایی به دست می آیند که در یکشنبه نخل سال پیش از آن برکت داده شده بودند. این آئین به نشانه توبه به کار رفته و فرد مسیحی با پذیرش آن به پذیرش وضعیت گناهکار خود، و به اراده اش برای جستن بخشایش خدا گواهی می دهد
در کلیساهای غرب، چهله روزه و توبه با چهارشنبه خاکستر آغاز می شود. کشیش با نهادن خاکستر بر پیشانی مومنان می گوید: «توبه کنید و به انجیل ایمان آورید.» در گذشته چنین گفته می شد: «تو از غبار ه...

عید ظهور خداوند
تاریخ : یکشنبه پس از یکم ژانویه (در غرب)؛ ششم ژانویه (در شرق)، که «عید «عید تعمید مسیح» نیز هست.
سنت های مربوطه : کاتولیک، پروتستان و ارتدوکس
متن کتاب مقدسی :
«و چون به خانه درآمدند و کودک را با مادرش مریم دیدند، روی برزمین نهاده او را پرستیدند. سپس صندوقچه‌های خود را گشودند و هدیه‌هایی از طلا و کندر و مُر به وی پیشکش کردند.» متی 2: 11...

دوشنبه پاک
در کلیساهای ارتدوکس شرق، چهار دوره روزه رعایت می شوند:
روزه پیش از عید میلاد، که چهل روز طول می کشد. روزه رسولان، که دوره آمادگی برای عید پطرس و پولس رسول (29 ژوئن) است و هشت روز تا شش هفته طول می کشد. روزه دیگر به مدت دو هفته برای عید «به خواب رفتن مریم عذرا» (15 آگوست) رعایت می شود. و در نهایت چهله بزرگ روزه و توبه، که برای آماده شدن برای رستاخیز مسیح انجام می شود و مهمترین دوره پرهیز در کلیساهای ارتدوکس است.
چهله بزرگ روزه و توبه با دوشنبه پاک آغاز می شود که چهل...

۱۳۹۳ اسفند ۱, جمعه

خواندن مطالب دیگر »

پیام اور صلح ودوستی

عیمانوال Immanuel
لغت فوق به معنای خداوند با ماست می باشد.

عیمانواِل به مفهوم خداوند در نزد ما می باشد، بوده و دو بار در عهد قدیم و یک بار در عهد جدید نام عیمانواِل آمده است. این نام دلالت بر تولد عیسای مسیح دارد.
توضیحات:
در ترجمه کتاب مقدس به فارسی کلمه عیمانواِل به « عمّانوئیل‌» ترجمه شده است.

منابع کتاب مقدس: اشعیا باب ۷ و ۸ - متی باب ۱

اشعیا باب ۷ آیه ۱۴
۱۴ بنابراین‌ خود خداوند به‌ شما آیتی‌ خواهد داد: اینك‌ باكره‌ حامله‌ شده‌، پسری‌ خواهد زایید و نام‌ او را عمّانوئیل‌ خواهد خواند.

اشعیا باب ۸ آیه ۸
۸ و بر یهودا تجاوز نموده‌، سیلان‌ كرده‌، عبور خواهد نمود تا آنكه‌ به‌ گردنها برسد و بالهای‌ خود را پهن‌ كرده‌، طول‌ و عرض‌ ولایتت‌ را ای‌ عمّانوئیل‌ پر خواهد ساخت‌.»

متی باب ۱ آیه ۲۳
۲۳ «كه‌ اینك‌ باكره‌ آبستن‌ شده‌ پسری خواهد زاییـد و نـام‌ او را عمانوئیـل‌ خواهنـد خوانـد كه‌ تفسیـرش‌ ایـن‌ است‌: خـدا با مـا.»

جمعه ۱ اسفند ۱۳۹۳ ه‍.ش.

معماهای عمليات اعدام مسیحیان

رسانه های گروهی و فعالان د.ر تلاش برای كشف معماهای اقدام جنايتكارانه گروه تروريستی دولت اسلامی داعش در اعدام 21 مسیحی قبطی در ليبی هستند.

برخی از رسانه ها و فعالان در تلاش برای مشخص كردن محل جنایت و برخی دیگر در صدد شناسایی هویت فرمانده این كشتار وحشیانه گروهی هستند.

به نقل از العالم، در تعدادی از شبكه های اجتماعی در اینترنت روایت ناقصی درباره محل اجرای مراسم اعدام مصری های قبطی منتشر شده است. برخی تصاویری را از نوار ویدئویی اعدام منتشر كرده و با استناد به تنها درخت نخل پشت سر فرمانده عملیات این كشتار دسته جمعی و تصاویری كه به نظر می رسد بعدا گرفته شده است، گفته اند كه محل اجرای عملیات اعدام ساحل هتل المهاری در منطقه السبعه در غرب شهر سرت لیبی است كه گروه انصار الشریعه از مدتی پیش كنترل آن را به دست دارد.

روایت هایی نیز درباره هویت فرمانده عملیات اعدام مصری های قبطی مطرح شده است. شك و تردید زیادی درباره فردی ناشناس وجود دارد كه در صفحه خود تحت نام "ابوسلیمان الجهبذی" در شبكه اجتماعی توییتر تصویر فرمانده عملیات اعدام را منتشر كرده است. الجهبذی نه تنها مطالبی در طرفداری از گروه داعش و جنایت های وحشیانه اش نوشته است بلكه از طریق این صحفه در پی حملات نیروی هوایی مصر به مواضع گروههای تندرو در شهر درنه لیبی، برای عبدالفتاح سیسی رئیس جمهوری مصر پیام تهدید آمیز فرستاده و گفته است: ای سیسی اسلام بیاور و تسلیم شو، وگرنه ما گرسنه خواهیم آمد و می خواهیم از گوشت سربازانت سیر شویم.

شبكه اجتماعی توییتر به سرعت صحفه الجهبذی را بست اما او قبلن رابطه اش با كشتار مصری های قبطی را رد كرد و نوشت: تنها تصویر فرمانده عملیات اعدام را منتشر كرده است.

روایت دیگری نیز در شبكه های اجتماعی مطرح است كه فرمانده عملیات اعدام مصری های قبطی فردی به نام حسن الكرامی و كنیه اش ابومعاویه است كه از اهالی شهر سرت می باشد و قبل از پیوستن به داعش امام مسجد الرباط و خطیب آن بود.

نوار ویدئویی به نام حسن الكرامی در شبكه یوتیوپ دردسترس قرار گرفته كه نشان می دهد كه او در تظاهرات اعتراض آمیز سال 2013 میلادی در شهر بنغازی علیه اقدام نیروهای ویژه آمریكایی در بازداشت ابو انس اللیبی شركت داشته است.

در همین حال، روزنامه الوطن مصر نیز گزارشی را با استناد به شاهدان درباره جزئیات ربوده شدن كارگران قبطی مصری در لیبی پیش از اجرای عملیات اعدام منتشر كرد و به نقل از یكی از شاهدان به نام مینا صلیب در شهر مصراته لیبی نوشت: ربودن این كارگران در 26 ژانویه و بعد از آن در دو مرحله صورت گرفت.

وی افزود: اولین مرحله هفت نفر از كارگران با توجه به شدت درگیری ها در لیبی قصد بازگشت به مصر داشتند و به این ترتیب با یك راننده توافق كردند كه تا مرز لیبی با مصر آنها را برساند ، اما راننده دو ساعت بعد كه این كارگران را به ربایندگان تحویل داد، بازگشت.

مینا صلیب گفت: مرحله دوم چهار روز بعد و ساعت 12 شب روی داد و شمار زیادی از عناصر گروه داعش در آن شركت داشتند. این عملیات با دقت انجام شد و آنها وارد همان اتاق هایی شدند كه قبطی ها در آن خواب بودند.

وی افزود: شك و تردید دارد كه راننده یاد شده در تحویل هفت مصری قبطی به ربایندگان شركت داشته باشد زیرا بعد از دو ساعت بازگشت و گفت كه آنها در روستای زله ربوده شدند؛ درحالی كه از این روستا تا شهر سرت بیش از شش ساعت راه است.

مینا صلیب گفت: من آخرین بار با یكی از آنها به نام شنوده تماس تلفنی داشتم و گفت كه راننده از یك مسیر كوهستانی دور افتاده حركت می كند و راننده در توجیه این كار گفت كه تلاش می كند تا مسیر را كوتاه كند و كمتر از دو ساعت بعد، تلفن های همراه آنها خاموش شد و راننده بازگشت و گفت كه هدف آدم ربایی قرار گرفته اند. این امر ثابت می كند كه راننده آنها را تحویل داده است.

به نوشته الوطن، یك مصری به نام كمیل محروس كه از لیبی بازگشته بود، با روایت داستان مشابهی درباره ربوده شدن گروه دوم گفت تعدادی از سران قبایل در سرت تلاش های زیادی برای آزادی آنها كردند اما این تلاش ها به جایی نرسید.

۱۳۹۳ بهمن ۲۳, پنجشنبه

تثلیث چیست؟

پنیطکاست در الهایات مسیحی

معنای تثلیث در مسیحیت

در فکر دیگران هم باشید

رومیان باب ۱۵

آیه 1تا6

۱ حتی اگر فکر می کنیم انجام چنین کارها از نظر خدا اشتباه نیست ، باز باید رعایت حال کسانی را بکنیم که ممکن است کار ما را اشتباه تصور کنند. ما نباید فقط به فکر خشنودی خودمان باشیم ، بلکه وظیفه داریم این زحمت را به خود بدهیم که شک ها و نگرانیهای دیگران را نیز در نظر بگیریم . ۲ پس بهتر است به فکر خشنودی دیگران هم باشیم و فقط به خود نیندیشیم . سعی کنیم کارهایمان تأثیر خوبی بر دیگران بگذارد تا ایمانشان به خداوند تقویت گردد. ۳ مسیح نیز در پی خوشی و خشنودی خود نبود. کتاب آسمانی درباره او می فرماید: “او آمد تا اهانتهای دشمنان خدا را تحمل کند.” ۴ این مطالب از مدتها پیش در کتاب آسمانی نوشته شده تا به ما صبر و دلگرمی بیاموزد تا با اشتیاق در انتظار روزی باشیم که خدا گناه و مرگ را نابود کند. ۵ باشد تا خدایی که عطا کننده صبر و دلگرمی است ، به شما کمک کند تا با هم در صلح و صفای کامل زندگی کنید و نسبت به یکدیگر همان طرز فکری را داشته باشید که مسیح نسبت به انسانها داشت .۶ در آن صورت ، همه ما خواهیم توانست یکدل و یک زبان خدا را که پدر خداوند ما عیسی مسیح است ، پرستش و تمجید کنیم .

N.I.V

1 We who are strong ought to bear with the failings of the weak and not to please ourselves. 2Each of us should please his neighbor for his good, to build him up. 3 For even Christ did not please himself but, as it is written: "The insults of those who insult you have fallen on me." 4For everything that was written in the past was written to teach us, so that through endurance and the encouragement of the Scriptures we might have hope. 5 May the God who gives endurance and encouragement give you a spirit of unity among yourselves as you follow Christ Jesus, 6 so that with one heart and mouth you may glorify the God and Father of our Lord Jesus Christ.

وظیفه ی مسیحیان نسبت به یکدیگر

رومیان باب ۱۴

آیه 1تا 9

۱ هر ایمانداری را که مایل است به جمع شما بپیوندد، به گرمی بپذیرید، حتی اگر ایمانش ضعیف باشد. اگر عقاید او درباره کارهای درست و نادرست ، با عقاید شما متفاوت است ، از او ایراد نگیرید. ۲ بعنوان مثال ، بر سر خوردن یا نخوردن گوشت حیوانی که برای بتها قربانی شده است ، با او جر و بحث نکنید. ممکن است شما در خوردن چنین گوشتی ایرادی نبینید، اما دیگران چون ایمانشان ضعیف تر است ، این عمل را اشتباه بدانند و ترجیح دهند اصلا گوشت نخورند و برای خوراک ازسبزیجات استفاده کنند. ۳ پس آنانی که خوردن چنین گوشتی را بلامانع می دانند، آنانی را که نمی خورند تحقیر نکنند؛ و آنانی که نمی خورند، از کسانی که می خورند ایراد نگیرند، زیرا خدا ایشان را نیز به فرزندی پذیرفته است . ۴ آنان بندگان خدا هستند، نه بندگان شما؛ آنان فقط به خدا پاسخگو هستند، نه به شما. بنابراین ، بگذارید خدا درستی یا نادرستی عقیده شان را به ایشان نشان دهد؛ و البته خدا قادر است کمکشان کند که راه صحیح را در پیش گیرند. ۵ بعضی نیز تصور می کنند که مسیحیان باید روزهای مقدس یهودیان را به عنوان روزهای مخصوص عبادت خدا نگه دارند اما بعضی دیگر چنین کاری را بیهوده می دانند و معتقدند که همه روزها بطور یکسان از آن خدا هستند. درمورد اینگونه مسایل ، هرکس باید برای خودش تصمیم بگیرد.۶ آنانی که در روزهای مخصوصی خدا را عبادت می کنند، کار خوبی می کنند چون به این وسیله به خدا احترام می گذارند. آنانی هم که فرقی بین روزها قائل نمی شوند، کار خوبی می کنند چون کارشان برای خشنودی خداوند است . همین امر درمورد خوردن یا نخوردن گوشت قربانی بتها نیز صادق است . چه ، کسانی که می خورند و چه ، کسانی که نمی خورند، قصدشان خشنود ساختن خداوند است و برای کاری که می کنند، خدا را سپاس می گویند. ۷ بهرحال نباید فراموش کنیم که ما صاحب اختیار خود نیستیم و نمی توانیم هرطور که می خواهیم زندگی کنیم و یا هرطور که می خواهیم ، بمیریم . ۸ چه در زندگی و چه در مرگ ، ما از خداوند پیروی می کنیم و متعلق به او هستیم . ۹ مسیح نیز به همین منظور مرد و زنده شد تا بتواند هم در طول زندگی و هم در زمان مرگمان ، خداوند و صاحب اختیار ما باشد.

N.I.V

1 Accept him whose faith is weak, without passing judgment on disputable matters. 2 One mans faith allows him to eat everything, but another man, whose faith is weak, eats only vegetables. 3 The man who eats everything must not look down on him who does not, and the man who does not eat everything must not condemn the man who does, for God has accepted him. 4 Who are you to judge someone elses servant? To his own master he stands or falls. And he will stand, for the Lord is able to make him stand. 5 One man considers one day more sacred than another; another man considers every day alike. Each one should be fully convinced in his own mind. 6 He who regards one day as special, does so to the Lord. He who eats meat, eats to the Lord, for he gives thanks to God; and he who abstains, does so to the Lord and gives thanks to God. 7 For none of us lives to himself alone and none of us dies to himself alone. 8 If we live, we live to the Lord; and if we die, we die to the Lord. So, whether we live or die, we belong to the Lord. 9 For this very reason, Christ died and returned to life so that he might be the Lord of both the dead and the living.

خداوند شبان من است

مزامیر باب ۲۳

۱ خداوند شبان‌ من‌ است‌؛ محتاج‌ به‌ هیچ‌چیز نخواهم‌ بود. ۲ در مرتعهای‌ سبز مرا می‌خواباند، بسوی‌ آبهای‌ آرام‌ هدایتم‌ می‌كند ۳ و جان‌ مرا تازه‌ می‌سازد. او بخاطر نام‌ پرشكوه‌ خود مرا به‌ راه‌ راست‌ رهبری‌ می‌كند. ۴ حتی‌ اگر از دره‌ تاریك‌ مرگ‌ نیز عبور كنم‌، نخواهم‌ ترسید، زیرا تو، ای‌ شبان‌ من‌، با من‌ هستی‌! عصا و چوبدستی‌ تو به‌ من‌ قوت‌ قلب‌ می‌بخشد. ۵ در برابر چشمان‌ دشمنانم‌ سفره‌ای‌ برای‌ من‌ می‌گسترانی‌، از من‌ همچون‌ مهمانی‌ عزیز پذیرایی‌ می‌كنی‌ و جامم‌ را لبریز می‌سازی‌. ۶ اطمینان‌ دارم‌ كه‌ در طول‌ عمر خود، نیكویی‌ و رحمت‌ تو، ای‌ خداوند، همراه‌ من‌ خواهد بود و من‌ تا ابد در خانه‌ تو ساكن‌ خواهم‌ شد.

1 The LORD is my shepherd, I shall not be in want. 2 He makes me lie down in green pastures, he leads me beside quiet waters, 3 he restores my soul. He guides me in paths of righteousness for his name’s sake. 4 Even though I walk through the valley of the shadow of death, I will fear no evil, for you are with me; your rod and your staff, they comfort me. 5 You prepare a table before me in the presence of my enemies. You anoint my head with oil; my cup overflows.6 Surely goodness and love will follow me all the days of my life, and I will dwell in the house of the LORD forever.

قبل از صلیب

مقاله‏ایی در دو بخش. بخش اول:

شریک غمهای مسیح شدن

در نامۀ پولس رسول به ایمانداران شهر کولسیجمله‏ایی را میخوانیم که به مدت هزاران سال برای کلیسای مسیح هنوز سوال و شک ایجاد کرده است. بسیاری در خصوص ماهیت این جمله شک کرده و آن را به گونه‏ایی تفسیر میکنند که شنوندگان خود را در حیرت وامیدارند! اما آنچه که این جملۀ پولس قصد دارد به ما بگوید را نمیتوان کاملا منفک و جدا از باور و دیدگاه کلی پولس رسول به عیسای مسیح و کار شگفت انگیز او در تولد و مرگ و قیام او دید. جدای چنین برداشتی از سخن پولس رسول، نظر و برداشت ما از این ایه کاملا در خطا میباشد. به هر حال، در این جملۀ پولس رسول به کلیسای کولسیان میخوانیم:" الان از زحمتهای خود در راه شما شادی میکنم و نقصهای زحمات مسیح را در بدن خود به کمال میرسانم برای بدن او که کلیسا است."( کولسیان 1: 24) . خیلی‏ها به نادرستی اینگونه برداشت کرده‏اند که پولس در اینجا گویی میگوید زحمات و درد مسیح برای کفاره و پاک کردن گناهان ما کافی نبود پس من با " بدن خود به کمال میرسانم." این زمانی میتوانست درست باشد که ما سخن دیگری از پولس در خصوص برداشت کلی او با کار صلیب مسیح نمیدانستیم. او در تمامی نامه‏هایخود به این اشاره میکند که زحمت کشیدن در راه صلیب نه بخشی از کامل کردن رنج مسیح بلکه بخشی از راه در پی مسیح رفتن است. او در نامۀ خود به کلیسای غلاطیه مینویسد:" زیرا که من در بدن خود داغهای خداوند عیسی را دارم."( غلاطیان 6: 17) بعد ممکن است از خودتان بپرسید یعنی چه که من در بدن خود داغهای خداوند عیسی را دارم؟ در نامۀ خود به ایمانداران قرنتس میگوید:"بلکه در هر امری خود را ثابت میکنیم که خدام خدا هستیم؛ در صبر بسیار در زحمات در حاجات در تنگیها؛ در تازیانه‏ها در زندانها در فتنه‏ها درمحنتها در گرسنگی‏ها."( دوم قرنتیان 6: 4- 5 ) در نامۀ خود به ایمانداران روم هم ارث شدن با جلال مسیح را منوط بر هم رنج شدن با مسیح میداند: " و هر گاه فرزندانیم وارثان هم هستیم یعنی ورثۀخدا و هم ارث با مسیح اگر شریک مصیبتهای او هستیم."( رومیان 8: 17) در دوم قرنتیان درد و رنج صلیب را در توازن با تسلی و ارامش خود میداند. میخوانیم:" زیرا به اندازه‏‎ایی که دردهای مسیح در ما زیاد شود به همین قسم تسلی ما نیز بوسیلۀ مسیح میافزاید."( دوم قرنتیان 1: 5). در همین رساله کمی جلوتر میخوانیم که نه تنها درد وجفاها و داغ مسیح در پولس بود، بلکه او روزانه مسیح مصلوب را در خود حمل میکرد؛ زیرا پولس این را حیات مطلق میدانست:" پیوسته قتل عیسی خداوند را در جسد خود حمل میکنیم تا حیات عیسی هم در بدن ما ظاهر شود." ( دوم قرنتیان 4: 10) وقتی در رسالۀ رومیان قصد داشت تا از محبت ازلی یهوه در مسیح با ما سخن بگوید اینگونه نوشت که در تمام شرایط و در هر موقعیتی محبت مسیح از ما جدا نمیشود؛ سپس از مزمور یاد کرده و میگوید:"بخاطر تو تمام روز کشته و مثل گوسفندان ذبحی شمرده میشویم."( رومیان 8: 36).

وقتی این سخنان پولس رسول را با زندگی این رسول از زمان ایمان آوردن او به عیسای مسیح درجاده‏ایی به سوی دمشق تا زمانی که سر او از بدنش در روم جدا شد کنار هم میگذاریم، تازه درک میکنیم که پولس رسول در تمام طول ایمان مسیحی خود شهیدوار زندگی کرد. یعنی آنچه که عیسای مسیح از پیروان خود خواست. او فرمود:" اگر کسی بخواهد مرا پیروی کند میباید نفس خود را انکار نموده صلیب خود را هر روزه بر دارد و مرا متابعت کند."( لوقا 9: 23) سه جمله در این فرمایش بسیار برجسته است: اول:" اگر کسی بخواهد مرا پیروی کند." میخواهی مسیح را دنبال کنی؟ میخواهی مسیحی شوی؟ پس باید: شرط دوم:"نفس خود را انکار نموده." تمام خودت و امیال خودت و خواسته‏های خودت را ترک کنی. خودت را ترک کنی. سپس شرط سوم مطرح میشود:" صلیب خود را هر روزه بردارد." صلیب نشانۀ خفت و خواری کشیدن برای مسیح است. برای نام مسیح، نه برای گناهان و تنبیهات اعمال شرورانۀ خودمان. بلکه برای انجیل مسیح. آن هم نه فقط در روزی که تعمید میگیرید و احساس خوبی دارید. نه فردا. نه پس فردا. نه یکماه و نه یکسال. هر روزه. هر روزه تا کی؟ مسلما تا پایان عمر زمینی خودتان. خوب دقت کنید: عبارت " پیروی " در اول جمله با عبارت " متابعت " در آخر جمله کاملا در ارتباط هم هستند. پیروی ما از مسیح باید متابعت کردن از مسیح باشد. سپس در میان این دو فعل یعنی پیروی کردن و متابعت کردن، ما این فرمان را داریم:" میباید نفس خود را انکار نموده صلیب خود را هر روزه بر دارد." اکنون منظور پولس را در نامۀ کولسیان باید درک کنیم وقتی او میگوید:" الان از زحمتهای خود در راه شما شادی میکنم و نقصهای زحمات مسیح را در بدن خود به کمال میرسانم برای بدن او که کلیسا است." در واقع آنچه که پولس در این جمله میگوید، پیروی کردن از فرمان مسیح برای رنج کشیدن برای انجیل مسیح است زیرا او پولس قصد دارد تا از مسیح متابعت نماید.

خیلی از فرقه‏های مسیحی دوست دارند برای شنوندگان تازه ایمان خود برای جذب آنان به پیغام خود یا دیگر نیات و افکار خود، تنها ثمرات جلال مسیح را بشارت دهند، برکات، پیروزی، شفا، ثروت، کامیابی دروعده‏های مسیح. این دوستان خیلی تمایل دارند خیلی زود لیوان شیر خنک و عسل شیرین سرزمین موعود را به دهان شنوندگان خود بریزند، اما از تلاطم رود اردن و فتح اریحا سخنی نگویند! ما نمیتوانیم در شادی صلیب بعنوان کفارۀ گناهان و نجات خود مست شویم، اما رنج صلیب را نادیده بگیریم. نمیتوانیم مسیح مصلوب را بپرستیم، اما مسیح باغ جتسیمانی برای ما غریبه باشد. از تاج بر سر گذاشتن و در جلال بودن سخن بگوییم اما از حوله به کمر زدن و برای انجیل مسیح خفت کشیدن سخنی نگوییم.

اما نکته بسیار حائز اهمیت اینجاست. این رنج و درد مسیح برای رهایی و رستگاری ما فقط از یک جمعه در ساعت نه صبح آغاز نشد که فقط تا ساعت سه بعد از ظهر طول بکشد. اگر الوهیت مسیح را پیش از آفرینش بدانیم که میدانیم، زیرا که او بود قبل از اینکه بودنی باشد، پس رنج و درد مسیح را برای رهایی ما را نیز نباید جدا از زمان الوهیت او بدانیم. مسیح با هابیل رنج کشید. مسیح با ابراهیم از کوه موریا بالا رفت و رنج کشید و مسیح با موسی بود وقتی موسی:" ذلیل بودن با قوم خدا راپسندیده‏تر داشت از آنکه لذت اندک زمان گناه را ببرد. و عار مسیح را دولتی بزرگتر از خزائن مصر پنداشت. زیرا که بسوی مجازات نظر میداشت."( عبرانیان 11: 25- 26). و نمونه‏های بارز دیگر در طول کتابمقدس که گواه بر این حضور رنج و درد مسیح برای انسان میباشد وجود دارد. پس میبینیم که مسیح در موسی و موسی در مسیح با هم در رنج رهایی قوم اسرائیل شریک بودند. زیرا تنها دلیل موجودیت مسیح، در صلیب مسیح نهفته است و به جز مرگ و قیام مسیح، عیسایی بنام مسیح یک افسانه و دروغ بیشتر نیست. و هر جا صلیب هست، درد و جفا و مصیبت آن نیز هست. از اینرو عیسای مسیح برای رهایی ما قبل از خلق شدن ما رنج کشید، برای ما در اضطراب و تشویق فرو رفت تا باغ جتسیمانی تا بر روی صلیب. تمام سه سال خدمت او، زمانی که جسم گرفت و به میان ما آمد، ذره ذرهگواه بر این رنج و درد مسیح میباشد، طرد شدن از جانب خانوادۀ خود. طرد شدن از مردم شهر خود.توهین‏ها و افتراهای زده شده به او. کم ایمانی شاگردان او. یوحنا چه زیبا این درد و رنج مسیح را در یک جمله برای ما میشکافد:" به نزد خاصان خود آمد و خاصانش او را نپذیرفتند."( یوحنا 1: 11) لوقا چه زیبا دل بغض گرفته و سنگین مسیح را در آخرین نگاه او به شهر اورشلیم قبل از اینکه برای آخرین بار وارد آن شود برای ما ثبت کرده است:" و چون نزدیک شده شهر را نظاره کرد بر آن گریانگشته"( لوقا 19: 41) و سنگین‏تر از هر چیز دیگری که بر جان و روح و جسم مسیح در این سی و سه سال سنگینی میکرد، بار گناهان انسان و لعنت و غضبی که از آن ما بود اما خدا آن را بر او ریخت.

پس اگر همین امروز در مصیبتی برای انجیل مسیح یا ایمان مسیحی خودت هستی، اگر راه دیگری نیست که پیاله از تو دور شود، اگر راه دیگری نیست که این خار از بدن تو جدا شود، بیاد مصیبتهای مسیح بیافت و در آن با قوت روح بمان، پیاله را تا به آخر بنوش و خار را تحمل کن تا زمان رهایی فیض عظیم از راه برسد، زیرا میدانیم که ورای صلیب درد، صبح ظفرمند رستاخیز نهفته است.

بعد از صلیب

رستاخیز یافته در مسیح

اکنون که با هم به اهمیت شریک رنجهای مسیح شدن در زندگی مسیحی خودمان پی بردیم. و پی بردیم که بر بالای صلیب این گناهان و شرارت ما بود که بر مسیح ریخت و این زخمهای ما بود که بر او وارد شد. و همچنین پی بردیم که برای هر ایماندار مسیحی لازم است تا در شادمانی صلیب، رنجهای صلیب را فراموش نکند. اکنون از قبر تاریک دردها و رنجهای صلیب، به صبح ظفرمند رستاخیز میرسیم. در صلیب مسیح لعنت خدا ریخته شد. در صلیب هیچ چیز زیبایی وجود ندارد! هیچ چیز جذابی نیست! مرگ بر صلیب دردناکترین و موحش‏ترین نوع مرگ دورۀ خود بوده است. تمام آنچه که بر مسیح بر روی صلیب ریخت از آن ما بود. ما مستحق آن بودیم. و منظور من از ما، تمامی نسل آدم است. ما در صلیب شادی میکنیم زیرا صلیب تنها راه ما برای به حضور خدا رفتن است. ما صلیب را میپرستیم( نه شئی چوبی یا طلایی یا ...) زیرا بر آن خداوند ما مصلوب شد و با هر نگاهی به صلیب شفا پیدا میکنیم. همانطور که اسرائیل به مار برنجی موسی خیره شد و از مرگ نجات یافت. دقیقا به همین دلیل است که ما برای صلیب نوحه نمیخوانیم. بر سر خودمان نمیزنیم. صلیب پایان نیست. آغاز است. و آغاز همواره زیباست. آنچه که قبل از صلیب روی داد، پر از رنج و درد و آه و مصیبت است، آنچه اینسوی صلیب روی میدهد، پر از شادی و پیروزی و سعادت است. زیرا صلیب مسیح ما را در گناهانمان میکشد. رستاخیز مسیح ما را به حیات تازه برمیخیزاند. ما نه تنها صلیب خالی مسیح را ستایش میکنم زیرا بر آن خداوند ما برای گناهان ما کفاره شد؛ بلکه قبر خالی را نیز ستایش میکنیم زیرا همان خداوندی که برای گناهان ما مُرد، زنده شد، امروز زنده هست و تا به ابد زنده خواهد ماند.

فصل 53 اشعیاء نبی بر هیچ مسیحی نباید نخوانده باقی مانده باشد. در این بخش از آیۀ 1 تا آیۀ 9 ما از اوج دردناک زندگی زمینی مسیح، صلیب دردناک او و مرگ موحش او میخوانیم. این قبل از صلیب است. اگر کلام خدا در این بخش با آیۀ 9 به پایان میرسید، میتوانیم بگوییم که سند زنده‏ایی از قیام مسیح از مرگ را بر طبق کتب عهد عتیق از دست داده‏ایم. اما خدا را شکر که اینگونه پایان نیافته است. برای همین بلافاصله پس از قبر تاریکی که عیسی را به مدت سه روز در خود دفن کرد در ایۀ 10 فصل 53 اشعیاء نبی به این سخن برمیخوریم:" اما خداوند را پسند آمد که او را مضروب نموده به دردها مبتلا سازد؛ چون جان او را قربانی گناه ساخت آنگاه ذریت خود را خواهد دید و عمر او دراز خواهد شد و مسرت خداوند در دست او میسر خواهد بود. ثمرۀ مشقت جان خویش را خواهد دید و سیر خواهد شد" همانطور که پولس رسول میگوید:" از این جهت خدا نیز او را به غایت سرافراز نمود و نامی را که فوق از جمیع نامها است بدو بخشید. تا بنام عیسی هر زانویی از آنچه در آسمان و بر زمین و زیر زمین است خم شود و هر زبانی اقرار کند که عیسی مسیح خداوند است."( فیلیپیان 2: 9-10)؛ تمام این امتیازاتی که عیسای مسیح از پدر بدست آورد زمانی از آن او گشت که از پدر اطاعت نمود، مقام الوهیت خود را در نزد او برای زمانی ترک نمود، برای گناه ما، گناه شد، رنج شد، مصلوب شد و مرد و دفن شد. چون عیسی اینگونه مطیع شد، عیسای مسیح به قوت پدر که همان قوت او بود از مرگ برخاست و پاداش عظیم دوران درد و رنج خود را از همان ازل، تا به ابد دریافت نمود. نویسندۀ رسالۀ عبرانیان همین را میگوید:" و او در ایام بشریت خود چونکه با فریاد شدید و اشکها نزد او که به رهانیدنش از موت قادر بود تضرع و دعای بسیار کرد و به سبب تقوای خویش مستجاب گردید."( عبرانیان 5: 7) البته اشتباه نکنید، مسیح در هر حالت خداوند بود. چه قبل از صلیب چه بر بالای صلیب و چه بعد از صلیب. الوهیت او در هر زمان ثابت ماند، زیرا او خداست. اما چون در قامت انسان در بین ما ظاهر شد، برای ما آن کاهن اعظم گشت که ازوسوسه‏های ما بی خبر نماند و برای ما نمونه ایی گشت تا به دنبال او گام برداریم.

آنچه باور و اندیشیدن به قبل از صلیب باید به ایماندار مسیحی بدهد، اوج کراهت گناهان اوست، زشتی آنان و خشم و عدالت و قدوسیت خدا؛ ماتم گرفتن بر گناهان است، زیرا این گناهان او بود که خداوند او را بر صلیب میخکوب نمود. آنچه باور و اندیشیدن قبل از صلیب به ایماندار مسیحی باید بدهد، راه باریک و دردناک زیستن مسیحی در این دنیای تاریک است. نور بودن در جایی که خورشیدهایدورغین تابان است و نمک بودن در جایی که صدهاذائقۀ چشایی وجود دارد و خیلی‏ها نمک نمیخورند چون برایشان خوب نیست!

آنچه باور و اندیشیدن بعد از صلیب باید به ایماندار مسیح بدهد، زیستن پیروزمند در مسیح است. زیستن در خلقت تازه. تمام آنچه مسیح در او ذخیره نموده است را برای یک زندگی مسیحی بکار بردن. دیگر گناه نباید لذتی داشته باشد. دیگر من نباید من باشد. دیگر زندگی من و مرگ من نباید در دست من باشد. اگر بخواهم یک مثال ساده بزنم: اگر بیرون آمدن از مصر باور قبل از صلیب باشد؛ زیستن در سرزمین موعود، باید باور بعد از صلیب است. در بین این راه، سرگردانی و گمشدگی هرگز توجیح پذیر نیست. اگر ایماندار مسیحی هستیم و هنوز در راه پیدا کردن راهی برای پاسخ به دردهای صلیب هستیم و هنوز در جستجوی یافتن پاسخ رنجهای انجیل و یا هنوز در بدن مرده و قیام نکرده به حیات تازه زندگی نمیکنیم، هنوز آن زایش تازه بدست نیامده است. آن زایشی که بدون آن هیچکس، یعنی هیچکس وارد ملکوت خدا نخواهد شد. ( یوحنا 3: 3)

ایماندارانی هستند که در دردهای صلیب مانده اند و زندگی مسیحی را هنوز در آه و افسوس طی میکنند. سرزمین موعود را در مسیح دیده و شنیده‏انداما شهامت این را در خود نمی بینند که آن را تصرف کنند. هنوز بهانه میگیرند. هنوز غر میزنند و هنوز روح خدا را رنجور ساخته و او را محدود میکنند. در مقابل ایماندارانی هم هستند که طوری زندگی میکنند که گویی هرگز مسیح بر صلیب نمرد و زجر نکشید. مدام از برکات صلیب سخن میگویند. مدام از شفا و پیروزی سخن میگویند. اما طوری برخورد میکنند که هنوز بوی کهنگی طبیعت قدیمی از قامت آنان تمام محیط را پر میکند!

قبر خالی مسیح برای دنیا گواه صادقی بر قدرت خدایی مسیح بود و صحت و درستی کار صلیب؛ برای ما ترک کردن دنیای مرده‏گان و زیستن در حیاتی تازه و نوین. حیاتی جلال یافته. زیرا:" اگر بر مثال موت او متحد گشتیم هر آینه در قیامت وی نیز چنین خواهیم شد. زیرا اینرا میدانیم که انسانیت کهنۀ ما با او مصلوب شد تا جسد گناه معدوم گشته دیگر گناه را بندگی نکنیم." ( رومیان 6: 6- 7 )

پس اگر امروز در ایمان هستی و هنوز همان طبیعت قدیمی خودت را دنبال میکنی و نه خودت و نه دیگران تغییری را در تو بعنوان یک مسیحی نمیبینند، بدان که هنوز حیات عیسی در تو ظاهر نشده است.( دوم قرنتیان 4: 10) بدان که هنوز این را باور نکرده ایی که:" اگر کسی در مسیح باشد خلقت تازه ایست؛ چیزهای کهنه در گذشت( در صلیب مسیح) اینکه همه چیز تازه شده است( در قیام مسیح)."( دوم قرنتیان 5: 17)